Beste Jur,
De eerste sneeuw ligt op de daken. Ik heb mijn voeten op de radiator en kijk uit het raam. Ik zit hoog genoeg om geen mensen te zien, de wereld heeft dat aangename zwart-wit dat sneeuwval met zich meebrengt, een tafereel in grijstinten, de rokende schoorstenen, de kale takken. Recht voor me uit is de zon verblindend wit. Samengeknepen ogen. Eromheen de verfvegen van een winterlucht.
Grijstinten zijn goed nieuws. Hoe spectaculairder de lucht, hoe gevaarlijker. Die wijsheid komt uit een boek van Don DeLillo, White noise, over een bedaagde Continue Reading…