Beste Jur,
Delmore Schwartz stierf in de vroege ochtend van maandag 11 juli 1966. Dertig jaar eerder was hij de golden boy van de Amerikaanse letteren geweest, maar inmiddels had hij vrienden en familie van zich vervreemd. Drank, drugs, manisch-depressief. Hij woonde in een goedkoop hotel in Midtown Manhattan, vlakbij Broadway. Bezoek kreeg hij niet meer, ik stel me voor dat een kamermeisje zijn lichaam heeft gevonden.
Continue Reading…
Beste Jur,
Terwijl ik op aanraden van de permanente secretaris van de Zweedse Academie naar Blonde on Blonde luister (heerlijke plaat) probeer ik erachter te komen waarom het leuk/niet leuk is dat Bob Dylan de Nobelprijs heeft gewonnen. Salman Rushdie heeft hem al hartelijk gefeliciteerd. Iemand wijst erop dat Dylan helemaal niet de eerste liedjesschrijver is die de eer te beurt valt, al kreeg Rabindranath Tagore hem wel degelijk voor drukwerk, het bundeltje Gitanjali. (Uit het voorgaande zou je kunnen opmaken dat India vierkant achter Dylan staat.) In de coulissen warmen dubieuze Continue Reading…
Beste Jur,
Herlezen is het echte lezen, vond Nabokov; pas als je het parcours hebt verkend, niet meer wordt afgeleid door de kuilen en kraters van je eigen onwetendheid, kun je de rit werkelijk op waarde schatten. Stijl, details, compositie. Verdraagt het boek die intense aandacht niet? Dan is het waarschijnlijk rommel. (Zoals Thomas Mann en Dostojevski.)
Nabokov, die zijn studenten tentamineerde op patronen in de gordijnstof van de vertrekken van romanprotagonisten, was streng in de leer. Maar hij heeft wel een punt. Ik herinner me nog goed hoe ik, nadat ik de huwelijksroman Light years van James Salter voor de eerste keer had gelezen, onmiddellijk terugbladerde en ademloos opnieuw begon; het boek werd er alleen maar beter van, en dat wordt het nog iedere keer: wat een wonder.
Continue Reading…Beste Jur,
Vorige week tijdens het noodweer in Rotterdam bevond ik me in een huis dat onder water liep. De regen gutste vanaf het overstroomde balkon in de ruimte tussen de vloeren en klaterde als een waterval neer in de woonkamer, vormde via de lamp aan het plafond een douche die in no time drie grote Curverkratten vulde, een beekje ging door de gang op zoek naar andere kamers, de inderhaast opgeworpen dijken van handdoeken en gordijnen werden weggevaagd, en in dat moeras van doorweekt Continue Reading…
Beste Jur,
Ik kwam te vroeg voor The Clock van Christian Marclay. Veel te vroeg: een paar weken. Vanuit het centrum van Lissabon was ik in zuidwestelijke richting naar het voorstadje Belém gewandeld. Daar aan de Taag, tegenover de stenen boeg van het monument voor de ontdekkingsreizen, is de nogal indrukwekkende en gratis toegankelijke Colecção Berardo ondergebracht. Miró, Max Ernst, Appel – en Marclay, maar pas in maart.