Beste Joep,
Karma is a bitch. Deze ongetwijfeld weinig fijnzinnige constatering dringt zich nu en dan aan een mens op. Vandaag overkwam mij dat toen ik op de boot naar Texel vernam dat Chris Froome gevallen was tijdens de verkenning van de openingstijdrit van de Giro.
Voor diegenen die vorig jaar rond deze tijd onder een steen leefden: Continue Reading…
Beste Jur,
Hoewel ik nooit een letter van hem gelezen had, vond ik Javier Marías (1951) een zeer goede schrijver. Dat heb je soms. Best vaak eigenlijk – we hebben zoveel meningen, de meeste zijn noodgedwongen ongefundeerd, op zijn best secundair. Van Marías’ boeken verschijnen lovende recensies in de krant, zijn naam prijkt prominent op lijstjes met Nobelprijskandidaten. En jaren geleden zag ik een documentaire waarin Marías achter een statig bureau een vel papier in zijn typmachine draaide en uitlegde dat hij ieder volgetikt vel netjes nummerde en Continue Reading…
Beste Jur,
Na de aanslagen van 11 september 2001 rees op zeker moment de vraag hoe die gebeurtenis in romans zou terechtkomen. Waar journalistiek verslag doet van het epicentrum, of van de waan van de dag, kan literatuur juist de nabevingen meten, tonen hoe de bakens verzet zijn, of de wervels ongemerkt verschoven. Jonathan Safran Foer kwam in 2005 met Extremely loud & incredibly close, dat was in mijn beleving een van de eerste 9/11-romans. Hoe zouden de afgelopen roerige maanden doorwerken in de literatuur van de toekomst?
Tot mijn verbazing heb ik net de eerste Brexit-roman gelezen. Nooit eerder zat Continue Reading…
Beste Jur,
Sommige boeken schijnen er altijd geweest te zijn. Ze staan in je kast, je kunt je niet herinneren dat ze er ooit niet waren, ze vormen de zuilengalerij waartussen je de nieuwe aanwinsten een plekje geeft. Underworld is zo’n boek. Ook al verscheen het pas 1997 – rijkelijk laat voor de eeuwigheid. En ook al weet ik precies waar en wanneer ik het heb aangeschaft, want dat noteer ik plichtsgetrouw op de Franse pagina: 30 maart 2010 in Amsterdam. Zesenhalf jaar geleden pas, maar het voelt als altijd.
Underworld, het magnum opus van Don DeLillo, is gezegend of vervloekt met die Continue Reading…
Beste Joep,
Zoals jij je in Lissabon, op het verkeerde moment, opgenomen waande in Marclays portret van de tijd, zo kan je je ook in een andere tijd wanen op een tijdloze plaats. In 1998 was ik een week te gast in Christ Church, Oxford, samen met mijn vader, 100 jaar na de dood van de ‘lokale wiskundeleraar’ Charles Lutwidge Dodgson, beter bekend als Lewis Carroll, schepper van Alice’s werelden onder de grond en achter de Continue Reading…