Beste Joep,
Toen ik vanochtend de vuilnis buiten zette, moest ik denken aan Delmore Schwartz. En aan het kamermeisje van het Columbia Hotel, kakelvers ontsproten aan jouw fantasie. Ik zie haar in de vroege morgen aankloppen op de hotelkamerdeur van de eens beroemde dichter. Eén keer, nog een keer. Ze doet voorzichtig open en steekt haar hoofd om de hoek van de deur en … treft een leeg bed aan. Waar zou mijnheer Schwartz zijn?
Continue Reading…
Beste Jur,
Delmore Schwartz stierf in de vroege ochtend van maandag 11 juli 1966. Dertig jaar eerder was hij de golden boy van de Amerikaanse letteren geweest, maar inmiddels had hij vrienden en familie van zich vervreemd. Drank, drugs, manisch-depressief. Hij woonde in een goedkoop hotel in Midtown Manhattan, vlakbij Broadway. Bezoek kreeg hij niet meer, ik stel me voor dat een kamermeisje zijn lichaam heeft gevonden.
Continue Reading…
Ha Joep,
Zomaar drie van vele bezigheden waar ik aardigheid in heb: 1) poëzie lezen en bespreken, 2) vertalen en 3) vogels kijken. Me dunkt dat we die kunnen combineren. Denk aan dichter en natuurbeschermer Henry Carlile van wie we zijn gedicht ‘Dodo’ opnamen in dodonododo-1. Hij schreef ook een mooi gedicht over de northern cardinal (Cardinalis cardinalis).
Ik heb ooit Continue Reading…
Beste Jur,
Weet je nog, de Brooklyn Bridge? Vorig jaar las ik in de poëzie van Hart Crane een mythische evocatie van die brug, met zijn indrukwekkende ‘dubbele regenboog’ (in de woorden van een andere dichter, Marianne Moore). Toevalligerwijs keek jij er op hetzelfde moment vanuit je hotelraam op uit. Een vleugje Arletta-synchroniciteit! Een week geleden liep ik zelf over de Brooklyn Bridge, voor het eerst, het was nogal winderig en een paar van die verzen en herinneringen woeien door mijn hoofd. Continue Reading…
Beste Jur,
Sommige boeken schijnen er altijd geweest te zijn. Ze staan in je kast, je kunt je niet herinneren dat ze er ooit niet waren, ze vormen de zuilengalerij waartussen je de nieuwe aanwinsten een plekje geeft. Underworld is zo’n boek. Ook al verscheen het pas 1997 – rijkelijk laat voor de eeuwigheid. En ook al weet ik precies waar en wanneer ik het heb aangeschaft, want dat noteer ik plichtsgetrouw op de Franse pagina: 30 maart 2010 in Amsterdam. Zesenhalf jaar geleden pas, maar het voelt als altijd.
Underworld, het magnum opus van Don DeLillo, is gezegend of vervloekt met die Continue Reading…
Beste Jur,
Volgens sommigen is Hart Crane de kraanvogel van de Amerikaanse interbellumpoëzie. Volgens anderen is dat te veel eer. Ik las van de week Atlantis, de laatste sectie van zijn eposachtige bundel The bridge (1930), omdat componist Robin de Raaff die tekst gebruikt heeft voor een (overigens erg geslaagd) oratorium dat afgelopen vrijdag in première ging.
Crane (1899-1932) verdeelt de meningen. Men is het erover eens dat hij briljante momenten kende, en die afwisselde met tenenkrommende, maar de richtingenstrijd Continue Reading…
Beste Joep,
Eind januari, in een besneeuwd Deventer, was ik in de Bergkerk op de jaarlijkse boekenmarkt. De laatste jaren koop ik minder dan voorheen: het schatgraversgevoel pak ik makkelijker in een kringloopwinkel, en er is altijd het wereldwijde web als achterwacht. In de kerk koop ik alleen nog op gevoel. Nog in de vorige eeuw kocht ik zo mijn volmaakt gave Signetpocketuitgave van Salingers Catcher in the Rye, first Continue Reading…